تاریخ جدایی کردستان از ایران

کرد

بار ها این سوال برام پیش اومده  که این همه حساسیت در باره ی کرد ها برای

چیست ؟  آن هم در

سرزمین مادری و ماوای اصلی خود . در حالیکه  این  کرد ها بودند که بنیاد و پایه  

ایران زمین را نهادند و در طول سال ها وفا دارانه از آن در مقابل بیگانگان

محافظت کردند.

تفرقه میان کرد ها و دولت مر کزی ایران ازآغاز حکومت مذهبی صفویه و

تحریک و حمایت عثمانی ها ی سنی مذهب نشات گرفت . عثمانی ها که از

دشمنان ورقیبان ایرانی ها بودند از حربه دین استفاده کردند وحکام مناطق

سنی مذهب کرد را به سوی خود جذب کرده در میان آن ها نفوذ و با دادن

استقلال وآزادی عمل بیشتر به ایالت های کرد نشین آن ها را به سوی خود

کشاندند واز ایران جدا کردند

کر د ها به خصوص کرد های تحت حاکمیت درآمده ی عثمانی ها از آغاز

نخستین حرکت های انقلابی خود  1806م و بعد ها کرد ها ی تحت حاکمیت

درآمده ی عراق و ترکیه و سوریه تا کنون دوران بسیار سختی را سپری

کردند. کرد ها ی مناطق شمال غربی ایران نیز تحت تاثیر قیام کرد های کرد

های تحت حاکمیت  درآمده ی عثمانی ها قرار گرفتند و دامنه ی آتش این در

گیری ها به ایران نیز کشیده شد. این عامل باعث شد تا بین کرد ها (اهل

سنت) ودولت های مرکزی ایران نیز درگیری هایی به وجود آید که خواهان

جدایی و خود مختاری شوند. دولت های مرکزی ایران برای حفظ مابقی

سرزمین و ملت خویش تمام شورش ها وقیام های برخاسته از سوی رهبران

محلی کرد در غرب کشور را به شدت سرکوب کردند

از زمان جدایی کرد ها تا کنون از سوی دولت های مرکزی ایران

(صفویه.افشاریه.زندیه و...)هیچ گونه اقدام جدی برای الحاق دوباره کرد ها

به ایران صورت نگرفته است. این عدم حمایت ایران از کرد ها باعث شد تا

کرد های تحت حاکمیت این کشور ها برای نجات خود جدا گانه خواهان

استقلال شوند . اگر این واقعیت را بپذیریم که اگر دولت های مرکزی ایران

به صورت جدی خواهان الحاق وباز گرداندن دوباره ی کرد ها که پاره ی تن

جدا شده ی این کشور بودند می شدند امروز وضعیت به گونه ی دیگر بود.

تنها یکبار آن هم در پایان جنگ جهانی اول از سوی دولت مردان ایران

برای الحاق کردستان جدا شده از ایران اقدام جدی صورت گرفت اما این

اقدام با واکنش شدید انگلیسی ها وخیانت عوامل سر  سپرده ای چون وثوق

الدوله با شکست مواجه شد. پس از آن  در عصرپهلوی و جمهوری اسلامی

ایران این هدف پیگیری نشد . این در حالی است که کشور ترکیه هنوز هم

خواهان و مدعی الحاق استان های کرکوک و موصل هستند. این اقدام آن ها

توسعه طلبی نیست! اما برای ایران جنبه ی توسعه طلبی  تلقی می شود!

وحشیانه ترین نوع برخورد با کرد ها در چند دهه ی گذشته از سوی دولت

عربی عراق صورت گرفت.  بمباران های ویران کننده در دهه های 50

و60و80 میلادی هیچ گاه از ذهن ها فراموش نخواهند شد . بمباران شیمیایی

شهر های سردشت و حلبچه لکه ننگینی بود که بر دامن رژیم بعث عراق

نشست و هزاران انسان بی گناه فقط به جرم کرد بودن نفس هایشان برای

همیشه بند آمد. اکنون هم کشور هایی که آن زمان حامی کشور عراق بودند به

ظاهر حامی کرد ها برای خود مختاری هستند در حالی که فقط به دنبال منافع خود (نفت. گاز و ...) هستند.        پایان

.